Na elke vakantie volgen goede voornemens. Ik schrijf me dus in voor een groepsles BBB voor beginners. Met mijn matje, handdoek en goede moed sta ik een half uur voor aanvang aan de deur. Blijkbaar is dat niet de gewoonte want ik sta er helemaal alleen. Na een kwartiertje vraag ik me af of ik wel aan de juiste deur sta. Ik loop onrustig heen en weer tot vijf minuten voor het beginuur twee oudere dames aansluiten.
De deur zwaait open. Een grote zaal met podium, daarop geluidsboxen alsof het om een festival gaat. Achteraan spiegels die er voor zorgen dat de zaal nog groter lijkt, die er ook voor zorgen dat je jezelf kan zien afzien. Ik voel mijn ademhaling al versnellen bij de gedachte aan de horde mensen die hier straks in past. Gelukkig zijn het hoge muren en is er ook een raam van tien meter breed.
De twee dames zijn niet onder de indruk van de locatie. Ze lopen geroutineerd naar een stapel fitnessmatjes die te leen zijn. Ze nemen er niet twee, drie of vier, nee, elk neemt een stapel van respectievelijk acht en zes matjes. Ze lopen met stevige pas naar het raam, leggen daar twee rijen, weinig plaats overlatend. Met mijn lichte claustrofobie probeer ik bij één van de rijen aan te sluiten. Dat is duidelijk niet naar hun zin, plots worden matjes verplaatst, verder uit elkaar. Tenzij ik met mijn gezicht in iemands billen wil zitten, verschuif ik beter.
Een groep van vijftig vrouwen stroomt binnen, waaronder de twaalf wiens matje gespreid ligt. Ik sta nu niet aan het raam, in de plaats lig ik gekneld tussen de spiegel en een paar matjes die veel te dicht bij komen. Ik kan niet anders dan denken aan het handdoekje leggen aan de zwembaden in de zomerresorts. Ik vermoed dat deze vroege vogels hun gewoonte na de zomer willen verderzetten.
Wat minder lang zal stand houden, is mijn voornemen.
kan uw oproep niet beantwoorden 
Plaats een reactie