kan uw oproep niet beantwoorden

Stroken kleurige linten crêpepapier waaien over de speelplaats, de botenkoer. Er staat wel degelijk een boot, met een beetje verbeelding. De stemmen van ouders gonzen doorheen het zenuwachtig getater van de laatstejaars.

Het einde van de lagere school, de kinderen kijken er niet naar uit. Wel naar de vakantie, niet voor wat er op volgt.

Dag Freinet, dag graadsklassen, dag toffe opvang, vriendjes waar je negen jaar mee vergroeide. Dag school op wandelafstand, dag voetbalveld en blauwe paddestoelen waar je op kon zitten.

Met een tweeling doet het afscheid dubbel pijn. Een beetje zoals hun geboorte waarbij je ze de eerste keer moet delen met de, nog kleine, buitenwereld. Zo voelt het nu ook, met de grote buitenwereld deze keer.

Ik wil me vooral die gekleurde linten herinneren als kinderdromen in de wind, en hun buitenwereld toen die nog zo klein was als de lagere school.

Met een warm hart kijken we terug op de jaren in De Spiegel